Mića Popović

Veliki srpski slikar druge polovine XX veka rođen je u Loznici 12. juna 1923. godine od oca Tome i majke Dane. Porodica Popović seli se u Beograd kada je Mića imao četiri godine, gde završava osnovnu školu i gimnaziju. Posle Drugog svetskog rata , 1946. Godine upisao se na Akademiju likovnih umetnosti u klasi Nedeljka Gvozdenovića, ali već iste godine prelazi u klasu Ivana Tabakovića. Naredne godine u proleće studenti sa Tabakovićeve klase formiraju Zadarsku grupu. Na jesen su zbog napuštanja nastave izbačeni sa Akademije. Kasnije su svi vraćeni, izuzev Miće Popovića, koji nastavlja dalje kao slobodan slikar.

Godine 1950. Otvara svoju čuvenu samostalnu izložbu sa 160 radova, gde u katalogu štampa svoj programski tekst o slikarstvu, o savremenoj umetnosti, tačnije. Posle ove izložbe odlazi u Pariz, zajedno sa svojom suprugom, Verom Božičković Popović. Nakon boravka u Parizu, kreću na putovanje po Mediteranu. Po povratku u Beograd, 1952. godine priređuje izložbu Selo Nepričava u Muzeju Vuka i Dositeja. Tih godina bavi se i teorijom umetnosti i 1954. Godine izdaje prvu knjigu iz te oblasti – Sudari i harmonije. Sledi izložba Od magle, od kostiju u Umetničkom paviljonu na Kalemegdanu, posle čega se nižu izložbe u zemlji i inostranstvu.

Krajem 50- ih slika svoje prve enformel slike, koje prvi put izlaže u Muzeju primenjenih umetnosti u Beogradu 1960. godine. Redovno izlaže na Oktobarskom salonu, a 1965. godine pristupa umetničkom udruženju Lada. Šezdesetih godina, osim izložbi sledi i niz nagrada za slikarstvo. U to vreme počinje da se bavi režijom i pozorištem. Prvi dugometražni igrani film „Čovek iz hrastove šume“ režira 1963. godine. Dve godine kasnije, u Ateljeu 212 režira komad „Viktor ili deca na vlasti“. Zatim slede filmovi: „Roj“, „Kameni despot ili jedina mogućnost narodne pesme, Hasanaginica“, „Delije“ i „Burduš“.

U slikarstvu se opet vraća figuraciji, ali na neki drugi način, tako da 1971. Godine u Salonu Muzeja savremene umetnosti priređuje samostalnu izložbu pod nazivom „Slikarstvo prizora“. I opet putuje, ovaj put u Kinu, Tajland, Indiju i Iran. Izložbe se nižu, ali velika samostalna izložba u Kulturnom centru Beograda 1974. godine biva zabranjena pred samo otvaranje.

Godine 1980. Odlazi u Ameriku sa porodicom, gde putuje po celom kontinentu. Na NJujorškom državnom univerzitetu u Olbaniju, država NJujork predaje crtanje i slikanje, kao gostujući profesor. U međuvremenu postaje i redovni član SANU.

Pored brojnih nagrada i priznanja, proglašen je za prvog počasnog građanina Loznice 1989. godine, kada je otvorena i njegova Spomen zbirka. Umro je u Beogradu 22. decembra 1996. godine.